Vlag van Lombardije

Lombardije had tot 5 februari 2019 geen officiële vlag:

Het aangepaste wapenschild in de vorm van een vlag werd gebruikt voor institutionele doeleinden. Vanaf 1990 stelde de politieke partij van de Liga van Lombardije, die later de Lega Nord werd, met de V Wetgevende Vergadering voor om als officieel vaandel de vlag van Milaan of een witte vlag met het rode Sint-Joriskruis in het midden aan te nemen, die ook door de middeleeuwse Lombardische Liga werd gebruikt, zodat het gebruik van de Camunaroos uitsluitend beperkt bleef tot het wapen en het vaandel. Op de Carroccio was het witte kruisvaardersvaandel met rood aanwezig van de middeleeuwse Lombardische Liga in 1176 tijdens de Slag bij Legnano en het werd ook naar Jeruzalem gebracht door de Lombarden tijdens de Eerste Kruistocht in 1096.

Dit voorstel werd ook opnieuw ingediend in de 6e zittingsperiode, nog steeds zonder vervolg. In 2002, tijdens de VIIe zittingsperiode van de regio Lombardije, stelden de partijen Lega Nord , Forza Italia en Alleanza Nazionale opnieuw voor om een vlag met een rood Sint-Joriskruis op een witte achtergrond officieel in te voeren, wederom zonder follow-up. Het voorstel werd vervolgens opnieuw ingediend in de VIII, IX en X wetgevende vergaderingen, maar nooit goedgekeurd.

In 2007 werd in een studie in opdracht van het IRER (Regionaal Onderzoeksinstituut) voorgesteld om de Visconti Ducal, het symbool van het hertogdom Milaan, aan te nemen, bestaande uit een slang (symbool van de Visconti) gevierendeeld met de keizerlijke adelaar, met gemoderniseerde graphics. In de studie werd rekening gehouden met het feit dat zelfs de gebieden Brescia, Bergamo en Crema , hoewel ze lang deel uitmaakten van de Republiek Venetië, gedurende een groot deel van de 14e eeuw onder de heerschappij van de Visconti vielen en aan het begin van de 15e eeuw enkele decennia onder het hertogdom Milaan, terwijl Mantua korte tijd verbonden was door dynastieën. Het voorstel werd echter niet opgevolgd door de Uitvoerende Macht of de Raad.

In 2011 stelde de regio een nieuwe officiële vlag voor die de Camunaroos en het Sint-Joriskruis combineert. Op 16 september 2011 werden de eerste schetsen gepubliceerd en onderworpen aan een enquête in Corriere della Sera, maar zonder vervolg. Op 12 maart 2015 werd een andere mogelijke variant van de vereniging van de twee vaandels voorgesteld door de centrumrechtse meerderheid.

De de facto vlag van Lombardije (derde van links) getoond in het Quirinaal Paleis op 4 november 1995.

Een andere optie die door de regio werd overwogen was de officiële goedkeuring van de groene vlag met de roze Camuna Argentea in het midden, die al werd gebruikt als een de facto vlag en die op 4 november 1995 in een kamer van het Quirinale werd getoond met de andere banieren van de Italiaanse regio's (bijna allemaal gemaakt voor de gelegenheid en niet bij wet geregeld) op verzoek van de president van de Republiek Oscar Luigi Scalfaro. Dit laatste vlagvoorstel werd goedgekeurd na de unanieme goedkeuring door de Regionale Raad op 29 januari 2019, met de daaropvolgende afkondiging van de Regionale Wet van 4 februari 2019, n. 2, Vaststelling en goedkeuring van de Vlag, het Lint en het Onderscheidingsteken van de Regio Lombardije (BURL n. 2, Supplement van 4 februari 2019), die in werking trad op 5 februari 2019.

Bron: Wikipedia

Het officiële wapen van Lombardije bestaat uit een Camunaroos, een oud zonnesymbool dat bij sommige Proto-Keltische volkeren voorkwam en op 94 van de ongeveer 140.000 rotstekeningen van de Val Camonica in de provincie Brescia staat. Deze gravures werden gemaakt vanaf het Mesolithicum (VIII-VI millennium v. Chr.) tot de IJzertijd (1e millennium v. Chr.) door verschillende oude volkeren, waaronder de Camuni. De gravures van deze laatste, waaronder de gelijknamige roos, dateren uit de ijzertijd.

De gestileerde roos van de Camuni op het wapen van de regio is van zilver en symboliseert licht. De roos staat in een groen vierkant (1:1) dat de Povlakte voorstelt. Het symbool werd officieel samen met het vaandel aangenomen bij regionale wet nr. 85 van 12 juni 1975. Het werd ingevoerd op voorstel van het toenmalige culturele raadslid Alessandro Fontana en in hetzelfde jaar ontworpen door Pino Tovaglia. Bob Noorda, Roberto Sambonet en Bruno Munari.