Vlag van Kalkoen

De vlag van Turkije (Turks: Türk bayrağı) is de nationale vlag van de Republiek Turkije. Hij wordt vaak de Maanster (Turks: Ayyildiz), Rode Vlag (Turks: Albayrak) of Rode Vlag met Maanster (Ayyıldızlı Albayrak türk) genoemd. Het gebruik en uiterlijk van de nationale vlag werd geregeld door Wet 2893 van 22.09.1983.

Geschiedenis van de Turkse vlag

De symbolen van de maansikkel en de ster hebben een lange pre-islamitische traditie in Klein-Azië. In de oudheid vereerden de inwoners van Byzantium Artemis, de godin van de jacht, wiens symbool een halve maan was. Constantijn de Grote wijdde de stad in 330 in, die uiteindelijk naar hem de Maagd Maria werd genoemd. Haar teken, de ster, de maansikkel werd toegevoegd. Na de val van Constantinopel in 1453 nam het Ottomaanse Rijk mogelijk de halve maan en de ster over.

Historische vlaggenboeken tonen een grote verscheidenheid aan vlagvarianten uit de Ottomaanse periode. De basisvorm van de nationale vlag werd blijkbaar gecreëerd in 1793 onder sultan Selim III, toen groene vlaggen werden aangetroffen op schepen met aangepast rood en de maansikkel, en een andere puntige ster werd toegevoegd. Rond 1844 werd de vijfpuntige ster geïntroduceerd die vandaag de dag wordt gebruikt. Deze versie werd officieel bevestigd op 5 juni 1936.

De oorsprong van talrijke legendes. Een ervan zegt dat een Ottomaanse sultan, op reis na een grote veldslag, zegevierde bij zonsondergang bij een rivier of een meertje dat rood was geworden van het bloed van gesneuvelde Turkse soldaten. De maan (nieuwe maan) met enkele sterren werd weerspiegeld in het water. Deze aanblik raakte de Turkse heersers en werd vereeuwigd in de Turkse vlag.

Rood met een verticale witte halve maan (de gesloten kant naar de vlaggenmast gericht) en een witte vijfpuntige ster buiten de halve maan, direct voor de opening.

Betekenis

De maansikkel en de ster zijn klassieke symbolen van de Islam. De witte ster staat in exacte verhouding tot de maansikkel: als je de twee punten van de maansikkel met een lijn verbindt, zal een sterstraal deze lijn raken. Het sterrenbeeld (sikkel en ster) is niet gecentreerd, maar met opzet dichter bij de vlaggenmast geplaatst. De sikkel zelf vindt zijn oorsprong in de Middeleeuwen bij Osman, de stichter van het machtige Ottomaanse Rijk. Het Turkse symbool van de maansikkel en de ster beïnvloedde al aan het einde van de 19e eeuw de symboliek van andere nationale vlaggen van omliggende regio's en is vandaag de dag onmiskenbaar en wereldberoemd als panislamitisch symbool.

Anthem

İstiklâl Marşı

|
Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.

Çatma, kurban olayım çehreni ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül! Ne bu şiddet bu celal?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal,
Hakkıdır, Hak'ka tapan, milletimin istiklal!

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım;
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner aşarım;
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar.
"Medeniyet!" dediğin tek dişi kalmış canavar?

Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın!
Siper et gövdeni, dursun bu hayasızca akın.
Doğacaktır sana vaadettiği günler Hak'kın;
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın. |
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır atanı
;Verme, dünyaları alsan da bu cennet vatanı.

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şüheda fışkıracak, toprağı sıksan şüheda!
Canı, cananı, bütün varımı alsın da Hüda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.

Ruhumun senden ilahi, şudur ancak emeli;
Değmesin mabedimin göğsüne na-mahrem eli!
Bu ezanlar ki şahadetleri dinin temeli,
Ebedi yurdumun üstünde benim inlemeliO

zaman vecdile bin secde eder varsa taşım

;



Her cerihamdan, ilahi, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır ruh-i mücerret gibi yerden naşım;
O zaman yükselerek arşa değer belki başım!

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal;
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal!
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal.
Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, Hak'ka tapan milletimin istiklal! |

| ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- | -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

|

Troostend brak de morgenster aan,

In het nieuwe licht wappert onze vlag''.

Ja, jullie zullen wapperen,

Terwijl een laatste thuis nog staat,

Een haard rookt in ons vaderland.

Gij onze ster, gij altijd schijnende helderheid,

Gij zijt de onze, wij zijn allen de uwe.

Keer uw gezicht niet van ons af,

O maansikkel, eeuwig zegevierend

Schijn vriendelijk op ons

En geef ons vrede en geluk,

Aan het heldhaftige volk dat zijn bloed aan u heeft gewijd.

Behoud de vrijheid waarvoor wij stralen,

Het grootste goed voor de mensen die zichzelf ooit bevrijd hebben.