Vlag van Verenigde Staten van Amerika (VS)

De vlag van de Verenigde Staten van Amerika wordt de "Star-Spangled Banner" (bijgenaamd Stars and Stripes) genoemd. Hij bestaat uit 7 rode en 6 witte strepen, die de 13 oprichtende staten voorstellen, en een blauw vlaggenveld ("Gösch") in de linkerbovenhoek, waarvan de 50 witte sterren momenteel de 50 staten van de VS symboliseren. Volgens § 2 van de Vlaggenwet van de VS wordt na de toelating van een extra staat met ingang van de daaropvolgende 4 juli (Onafhankelijkheidsdag) nog een ster toegevoegd.

De kleuren rood, wit en blauw vinden hun oorsprong in de Union Jack als vlag van de Engelse koloniën. Hun symboliek in de star-spangled banner is: wit voor zuiverheid en onschuld, rood voor moed en hardheid en blauw voor waakzaamheid, volharding en rechtvaardigheid.

De vlag wordt bezongen in het volkslied van de Verenigde Staten, The Star-Spangled Banner. Vlaggetjesdag wordt gevierd op 14 juni, maar alleen in Pennsylvania en Amerikaans Samoa (op 17 juni) is het een officiële feestdag.

Oorsprong en geschiedenis van de Amerikaanse vlag

Ten tijde van de onafhankelijkheidsbewegingen en onrust aan het einde van de 18e eeuw hadden de dertien Engelse koloniën in Amerika verschillende revolutionaire vlaggen als symbool van saamhorigheid. Een van de belangrijkste van deze vlaggen, die ook kan worden gezien als de voorloper van de eerste Unievlag, was de Sons of Liberty-vlag van 1775, die werd gebruikt door de Sons of Liberty-activisten om de eenheid van de koloniën te demonstreren. Aanvankelijk bestond de vlag uit negen verticale strepen, afwisselend rood en wit gekleurd. Deze strepen stonden vermoedelijk voor de negen koloniën die vertegenwoordigers hadden gestuurd naar het Stamp Act Congress van 1765, waar openbare demonstraties tegen de Britse Stamp Act werden gehouden. Later bestond de vlag uit dertien nu horizontale strepen, ook afwisselend gekleurd.

Tijdens de eerste jaren van de Revolutie werd de Continental Flag, ook bekend als de Grand Union Flag, steeds populairder. Hij was gebaseerd op de Sons of Liberty-vlag met zijn 13 rode en witte strepen en bevatte ook de Britse Union Jack in de gösch. Hij was dus relatief eenvoudig te maken van de rode vaan van de Britse marine door er witte strepen op te naaien. Omdat de vlag een sterke gelijkenis vertoont met de vlag van de Britse Oost-Indische Compagnie, wordt soms aangenomen dat het de inspiratiebron was voor het ontwerp van de Continentale Vlag. Waar de vlag eigenlijk vandaan kwam, is vandaag de dag niet meer onomstotelijk vast te stellen.

Het Tweede Continentale Congres nam op 14 juni 1777 in Philadelphia een resolutie aan over het uiterlijk van de vlag van de Verenigde Staten, nauwelijks een jaar na de Onafhankelijkheidsverklaring. Hierin stond dat de vlag dertien strepen moest bevatten, afwisselend rood en wit gekleurd. Daarnaast moest de eenheid van de staten worden vertegenwoordigd door dertien sterren in een blauw veld. Noch de rangschikking van de sterren, noch het aantal stralen stond vast, dus er waren in het begin enkele interpretaties van de vlag. De sterren stonden bijvoorbeeld in rijen of in een cirkel, zoals in het ontwerp dat Elizabeth (Betsy) Ross, een vlaggennaaister uit Philadelphia, zou hebben gemaakt. Dit ontwerp wordt nu echter toegeschreven aan Francis Hopkinson, een lid van het Congres en medeondertekenaar van de Onafhankelijkheidsverklaring. Zijn ontwerp, dat daarom de Francis Hopkinson-vlag wordt genoemd, had ook de 13 witte sterren in kolommen op een blauwe achtergrond in de gösch. De dertien strepen bleven behouden.

Tussen 1795 en 1814 sloten Vermont en Kentucky zich aan bij de Unie, dus de vlag toonde nu 15 sterren en 15 strepen in rijen. De vlag wapperde boven Fort McHenry in de haven van Baltimore tijdens de oorlog van 1812 en inspireerde Francis Scott Key (1779-1843) tot het schrijven van het lied The Star-Spangled Banner in de nacht van 13 september 1813, dat in 1931 bij wet van het Congres het volkslied werd.

Vlag van Fort Sumter, 1861.

In 1818 besloot het Congres het aantal strepen te beperken tot 13, maar aan de andere kant een nieuwe ster toe te voegen voor elke nieuw toegevoegde staat op 4 juli na de toetreding. Er werd geen regeling getroffen voor de vorming van de sterren en hun kleur (wit of, zoals vooral in de Burgeroorlog, goud). Daarom verschenen er in de loop van de 19e eeuw verschillende vlaggen, elk met een andere opstelling van de sterren in de linkerbovenhoek, zoals de Great Star Flag uit 1837, waarin de sterren in de vorm van een grote ster waren gerangschikt, of de Fort Sumter Flag, die aan het begin van de Burgeroorlog in 1861 wapperde en de sterren in ruitvorm toonde. Het meest opvallende patroon zat waarschijnlijk in het ontwerp van de 38 Star Flag uit 1877, waarin een centrale ster (voor Colorado) werd omringd door twee ringen van sterren.

Pas in 1912 werd het ontwerp van de (op dat moment) inmiddels 48 sterren in rijvorm en hun witte kleur de officiële standaard.

In 1942 nam het Congres een wet aan (United States Flag Code, Public Law 77-826) die een vaste gedragscode voor het gebruik van de vlag voorschreef, waaronder de snelheid waarmee de vlag gehesen en gehesen moest worden en wanneer de vlag op scholen tijdens schooluren moest worden uitgehangen.

In 1953 werd deze code gewijzigd zodat de vlag van de Verenigde Naties boven de Star-Spangled Banner kon worden gehesen.

Op 4 juli 1960 werd de vlag voor het laatst gewijzigd nadat Alaska op 3 januari 1959 en Hawaï op 21 augustus 1959 respectievelijk tot 49e en 50e staat van de Verenigde Staten waren uitgeroepen.

Op 31 mei 2002 verklaarde Secretary of the Navy Gordon R. England de First Navy Jack tot de officiële gösch van de United States Navy in de War on Terror.

Bron: Wikipedia

Anthem

De Sterren Banier

Oh, zeg wat je kunt zien, in de dagelijkse dageraad,

wat zo trots de hagel van kogels weerstond van het rood van gisteravond?

Wiens heldere strepen en grote sterren, de gevaarlijke strijd trotseerden,

en we hebben het zien wapperen als een wal boven ons.

En de raketten, glimmend rood, de bommen exploderend in de lucht,

kondigen aan dat deze nacht onze vlag zal worden vernietigd.

Oh vertel me, zal deze sterrenvlag blijven wapperen over het land van de vrijen en het huis van de dapperen?

Op de sombere kusten waar de striemende regen valt,

zie je de trotse troepen van de vijand stilstaan in angst.

Wat is de wens van de bries die donderend opstijgt,

terwijl hij schokkerig waait, half verborgen, half onthuld?

Wel, hij verbergt alleen het schijnsel van het eerste staal van de zon.

Dan, in volle glorie, wordt een gloed weerspiegeld in de zee.

Het is het sterrenvaandel: Oh lang zal het wapperen over het land van de vrijen en het huis van de dapperen!

En waar is de troep die zo moedig zwoer,

dat de verwoestende oorlog en de verbijsterende vernietiging van huis en vaderland,

niets zal nalaten?

Hun bloed heeft hun laffe voetstappen weggespoeld.

Geen toevluchtsoord kan bescherming bieden tegen onderdrukking en slavernij,

tegen de terreur en duisternis van het graf.

En de sterrenbanier zwaait triomfantelijk over het land van de vrijen en het huis van de dapperen!

En zo zal het altijd zijn wanneer vrije mannen

staan tussen hun geliefde vaderland en de vernietiging van oorlog;

Geprezen zij vrijheid en vrede, in het land dat gered is uit de hemel.

Prijs de kracht dat wat is bereikt en onze natie

Behoed zijn voor zulk onheil!

Als we moeten vechten, als dit onze taak wordt,

laat ons motto dan zijn: "We vertrouwen op God".

En de met sterren bezaaide banier zwaait triomfantelijk over het land van de vrijen en het huis van de dapperen!